Onderstaande is een gedeelte van de tekst uit het eerste boekje podesi's, dat is uitgekomen in februari 2007.
(Inmiddels is de 5e herziene druk in extra dikke speciale uitgave verschenen in 2018 en alweer uitverkocht).
Het bevat een aantal "foto"gedichten, associaties, landschappen, flauwekul en veel fijne herinnneringen vàn en nààr een niet-zoektocht naar wat een mens zomaar op zijn pad kan tegenkomen. Het woord tegenkomen is dus eigenlijk hetzelfde als voorkomen, met accent op voor... dus waar hebben we het eigenlijk over?
Nou ja u begrijpt waarschijnlijk wel dat enige reflectie en spitwerk nodig was om dit aan een ander, (lees: u) duidelijk te maken.
Voorwoord
Het is mij een genoegen u als lezer deelgenoot te maken van mijn queeste naar de podesi’s.
Ik ben mij er volledig van bewust dat dit een voorzichtige kennismaking betreft, waar ik in het uiten ervan menig steekje zal laten vallen. Dit is een boekje waarin schrijver dezes zich op tamelijk glad ijs waagt, door de eerste stapjes te maken in oneindig Podesiland. Maar hebben we niet allemaal met een stoeltje op het ijs leren schaatsen?
Bij deze dus, vergiffenis gevraagd voor eventuele onduidelijkheden of vreemde associaties. Ik floep er gauw wat uit, maar dat is voor mij die intuïtie hoogschat, de beste manier om uit te vinden wat nu eigenlijk een podesi doet of is.
Nu vraag u zich zeker zeker ook af wat of dit wel mag wezen? Dat doet me plezier, u bent nieuwsgierig geworden!
Ik begrijp uw verwondering, want precies daar in ligt het begin van de geboorte van een podesi.
Neem dit tot u als leidraad in het verdere verloop van uw leven; blijf u verwonderen, verbazen en u zult ook anderen podesi’s geven!
Ontstaansgeschiedenis en ontwikkeling.
In een paar woorden zal ik proberen de ontwikkeling van podesi’s te beschrijven. Maar vertrouw me op mijn woord, dit valt niet mee, gezien de alomvattendheid en diversiteit van zijn karakter, die hier uit komt opwellen, als een vrijwel onstuitbare stroom lava uit een vulcaan, vol verzengende hitte en energie.
Het is dan ook niet verwondelijk dat de onstaansgeschiedenis van de podesi juist zijn wortels heeft in het toscaanse uitgestrekte landschap met magisch, door snel veranderend licht gekleurde heuvels en, in het bijzonder aan de brede voet van de Monte Amiata.
Een vulcaan, begroeid met kastanjebomen, langzaam overgaand in glooiende heuvels waar menig boertje de graanvelden inspecteerde op onwelkom klein gespuis, terwijl in de verte de haan van Campiglia d’Orcia victorie kraaide.
Het was in deze vallei van de Orcia, nietsvermoedend terugkerend van een reisje waarbij de dames zich met ogen en mondjes tegoed hadden gedaan aan de heerlijkheden van de streek, dat zij in het voorbijgaan op een kruispunt van twee wegen een bordje zagen staan.
“Podesi”? sprak de een, “Dat woord ken ik niet” antwoordde de ander.
En zo was de podesi zoals pas later echt duidelijk werd, als begrip geboren, terwijl nadere studie uitwees dat het hier eigenlijk om een even natuurlijke als onmisbare zaak gaat, zonder welke een mens haast niet kan leven, gelijk de noodzaak om adem te halen.
Soms ontstaat een podesi op een keerpunt van iemands leven, of gewoon op een kruispunt van wegen waar de beschouwer zijn wenkbrouwen optrekt hetzij van verwondering , verbazing of verrassing, hetzij door een speling van het lot, waardoor hij de zaken anders ziet dan ze in (welke??) werkelijkheid zouden kunnen zijn.
Zoiets doet zich ook voor als men stomweg geen bril op heeft waar dat wel wenselijk zou zijn, of waar men zo’n haast heeft dat het oog trager is dan de hersenen.
Tot op de dag van vandaag kibbelen de twee bovenstaande dames over of er nu wel of geen “podesi” op het oude houten bordje stond, rechts naast de weg, een beetje scheefgezakt, en gedeeltelijk verstopt door wat zij nu nog steeds als papavers herkenden, terwijl dat onwaarschijnlijk is gezien de tijd van het jaar, eind augustus, als ik me niet een maand vergis, maar toegegeven, het was een rode gloed die over de berm voorbijgleed.
Afijn, ik dwaal weer af; dat heb ik wel vaker als ik iets wil vertellen, maar gelukkig is dat ook meteen een goed bemestte bodem voor podesi’s, dus je hoort mij niet klagen!
Definitie
Als ik een definitie moet geven van dit woord, vooruit, ik heb wat beloofd, dan geef ik de voorkeur aan “het vermogen om poësie te herkennen in de ogenschijnlijk kleine dingen in het leven en die omzetten in een voor zichzelf en anderen tastbare vorm”. Het is een soort ziele-foto van een moment, vertaald in woord, beeld, geluid of gedachten (die men dan wel moet uiten natuurlijk...) of juist de invulling die je er aan geeft bij gebrek aan bovenstaande. Een moment van reflectie, als je bijvoorbeeld wordt overvallen door een oorverdovende stilte.
Verdere omschrijvingen benaderen ook de diversiteit ervan;
“reisgedicht; dieper inzicht; gelukzalig moment; dwaalspoor; volwassenen onzin; zoektocht; kinderwijsheid; raadsel; een wolk boven een graanveld; filosofische dwarsstraat; stille overpeinzing, associatie, etc. etc.
Na enige tijd blijkt de podesi een geheel eigen leven te gaan leiden. De vorm waarin hij zich openbaart is eigenlijk ondergeschikt maar speelt uiteindelijk een belangrijke rol om het onbewuste genoegen wat men beleeft naar buiten te brengen om zijn leven beter te begrijpen en te veraangenamen.
Ben je in staat tot het genereren of bewustmaken van podesi’s dan wordt je beslist een gelukkiger mens en zul je ook anderen de ogen openen en stimuleren om podesi’s te uiten.
Je hoeft hiervoor beslist geen kunstenaar te zijn maar je kunt je er zeker in bekwamen door oefening, want we weten allemaal..oefening baart....podesi’s dan maar!
En ten langen leste zal ook de communicatie tussen mensen vlotter verlopen, naarmate zij elkaar deelgenoot maken van elkanders podesi’s.
Etymologische verklaring van de podesi
Etymologisch is de podesi te verklaren uit de samenvoeging van de woorden “potere” (kunnen) "vedere" (zien) en “poesia” (poësie) en, zei het verhuld: “positivo” (positief), als, en daarvoor geldt hier een strenge waarschuwing, tegenhanger van “negativo” (negatief) die met bovenstaande samenvoeging de “ponesi” verklaart, als duivelse opponent *, maar daaraan zal ik wellicht later ooit een studie wijden, als mijn leven te weinig podesi’s meer overlaat om de zaken in een gelukkig daglicht te zetten, hetgeen wat mij betreft een tegennatuurlijk verschijnsel is.
Overigens gaan er bij historici enkele wilde, maar nog niet bewezen (of moet ik zeggen, niet meer te bewijzen?) geruchten dat de oorsprong van podesi’s veel dieper in onze geschiedenis is geworteld, zelfs tot in de griekse oudheid waarbij de Goden zich vermaakten met podesi’s op de Pelopponesus.
(Deze was vroeger bekend als Pelo-podesus, waarbij ze de haren (pelos) uit het hoofd rukten van het lachen om elkanders diepzinnigheden of grollen, veroorzaakt door het tot zich nemen van goddelijk gefermenteerd druivensap).
* Volgens Quintaniana (2007 bc) werd In Polynesië, te overvloedig gebruik gemaakt van podesi’s (poly = veel) en heeft dit geresulteerd in ponesi’s door heftige stammenoorlogen, waarbij gevochten werd over wie welke podesi het eerste en mooiste zou hebben uitgedragen. God straft onmiddelijk! U bent gewaarschuwd.....
Enkele spreekwoorden of gezegden
"Geen podesi of er zit wel muziek in” ........ over de positieve waarde en onmisbaarheid van een podesi)
“De puntjes op de podesi zetten” ...............laat je onbewuste ik niet versloffen in suffigheid, blijf alert!
“Gedeelde podesi is dubbel geluk” ........... laat je kennen en geef je ziel met zaligheid aan je vrienden.
“je podesi aan de wilgen hangen” ............. depressief worden
“Podesi-specialist” ........................................ spottend: “zieleknijper”
“Podesilener” ................................................. iemand zonder fantasie
Epiloog
Lieve vrienden, ik geef toe, niet helemáál onbewust
is deze verzameling podesi’s uit mijn geest ontsproten,
ik deed het ook een beetje expres voor jullie en, geloof mij
ik heb er met meer dan volle teugen van genoten!
Wordt vervolgd .....
Quinta Buma , 11 februari 2007
zie ook Radicofani >>